การจองสัญญาซื้อหรือขายเงินตราต่างประเทศล่วงหน้า (Forward Contract) : รบกวนขอทราบรายละเอียดเกี่ยวกับห

กรณีการบันทึกเรื่อง Forward contract นั้น ปัจจุบันมาตรฐานการรายงานทางการเงินไทย ทั้งฉบับ PAE และ NPAE ไม่ได้กำหนดไว้ชัดเจน ในทางปฏิบัติจึงมักถือปฏิบัติได้ 3 วิธีคือ

1. ไม่บันทึกบัญชีใดๆ แต่เปิดเผยจำนวนเงินตามสัญญา (Notional amount) และมูลค่ายุติธรรมของสัญญาที่ทำ Forward contract ไว้ในหมายเหตุประกอบงบการเงิน พร้อมทั้งอาจเปิดเผยถึงความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนของบริษัท และการจัดการความเสี่ยงของบริษัทเพิ่มเติม ซึ่งเป็นวิธีปฏิบัตินอกงบดุล (off balance sheet) ที่คณะกรรมการกำหนดมาตรฐานการบัญชีมิได้สนับสนุน
2. บันทึกตามหลักเกณฑ์ของมาตรฐานการบัญชีของสหรัฐอเมริกา ฉบับที่ 52 เรื่อง การแปลงค่าสกุลเงินตราต่างประเทศ (SFAS No. 52, “Foreign Currency Translation”) ซึ่งเป็นหลักเกณฑ์เช่นเดียวกับหลักเกณฑ์ตามคำสั่งกรมสรรพากร ที่ ป.68/2541 โดยสามารถอ้างอิงได้จาก link ของกรมสรรพากรhttp://www.rd.go.th/publish/3583.0.html
3. บันทึกจำนวนที่ทำ Forward contract ไว้กับธนาคาร ด้วยมูลค่ายุติธรรมของสัญญา Forward ที่ธนาคารคำนวณให้ และรับรู้รายการอ้างอิงที่ได้รับการป้องกันความเสี่ยง (Underlying hedged items) ตามวิธีปฏิบัติทางการบัญชีสำหรับเครื่องมือป้องกันความเสี่ยงที่ระบุไว้ใน IAS 39 Financial Instruments: Recognition and Measurement

ทั้งนี้ทางเลือกทั้ง 3 ไม่ได้มีกล่าวไว้ในมาตรฐานการรายงานทางการเงินไทยโดยตรง แต่เป็นเพียงวิธีการที่กิจการทั่วไปมักถือปฏิบัติ ดังนั้นขอให้ท่านสมาชิกปรึกษาผู้สอบบัญชีของบริษัทอีกครั้งเพื่อพิจารณาถึงทางเลือกแต่ละทางก่อนตัดสินใจ นอกจากนี้ท่านสามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการบัญชีสำหรับสัญญาซื้อขายเงินตราต่างประเทศล่วงหน้าได้จากบทความเรื่อง “รายการสัญญาซื้อขายเงินตราต่างประเทศล่วงหน้า...มีที่มีทางเสียที” ที่เขียนขึ้นโดยรศ.ดร.วรศักดิ์ ทุมมานนท์ ประธานคณะกรรมการกำหนดมาตรฐานการบัญชี และเผยแพร่อยู่ใน website ของสภาวิชาชีพบัญชีฯในขณะนี้